تاب افکندن . [ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) پیچ و گره انداختن ، چین و شکن دادن در ابروان و زلف و گیسو. رجوع به تاب شود. || موجب درد و رنج و آشفتگی شدن . بعذاب افکندن : ز دریا بکنده در، آب افکنیم سر جنگجویان بتاب افکنیم . فردوسی .

تاب افکندن

نقب افکندن

پیچ و تاب

تاب

تاب رفتن

نُسْقِطْ

تاب داده

تاب خوردن

پیش افکندن

تخریب جنگل

برهم خوردن

لَّا نُقَاتِلَ

Seminole bread

امام زاده قاسم

grab sample

لغت‌نامه دهخدا