تاج الدین

تاج الدین . [ جُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن محمد، ممدوح شمس الدین محمدبن عبدالکریم الطبسی است .
طبسی در قصیده ای که مطلعش این است :
خیز ای گرفته روی مه از طلعت تو خوی
تا چهره ٔ حیات بشوئیم زآب می
نام تاج الدین را بدینسان یاد می کند:
صاحب قران مسند اقبال تاج دین
کابی دگر گرفت ازو گوهر قصی
والا محمدبن محمد که پیش او
بر چهره ٔ قباد نهد روزگار کی .
رجوع به لباب الالباب چ اوقاف گیب ج 2 ص 308 شود.