تاحی

تاحی . (ع ص ) باغبان . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مؤلف نشوءُاللغة آرد: و عوام مصر یعرفون «الجنائنی »، و العراقیون یعرفون «البغوان » او «البغوانجی » او «الباغبان » و کان فصحاء العهد العباسی یقولون فی هذا المعنی «البستانبان ». اما «التاحی »، بالحاء المهملة، و هوالصحیح الفصیح ، فیجهله ابرع اللغویین و ابصر فقهائهم . (نشوء اللغة العربیة و نموها و اکتهالها ص 90).