تازه داشتن
لغت‌نامه دهخدا
تازه داشتن . [ زَ / زِ ت َ ] (مص مرکب ) مجازاً، خوش داشتن :
تو طبع و دل را هم شاد و تازه دار همی
که خسروی بتو تازه ست و مملکت بتو شاد.
|| تجدید کردن . از نو بکاربردن . احیا کردن :
در توحید زن کآوازه داری
چرا رسم مغان را تازه داری ؟
|| مجازاً، خوشروی و خندان بودن . شادمان داشتن چهره . بشاش بودن . خود را شاد و مسرور نشان دادن . روی را تازه ساختن :
نشستیم هر دو برامش بهم
بمی تازه داریم روی دژم .
ما را همی بخواهی پس روی تازه دار
تا خواجه مر ترا بپذیردز من مگر.
چشم امید بمژگان ترخود داریم
روی خود تازه به آب گهر خود داریم .
تو طبع و دل را هم شاد و تازه دار همی
که خسروی بتو تازه ست و مملکت بتو شاد.
مسعودسعد.
|| تجدید کردن . از نو بکاربردن . احیا کردن :
در توحید زن کآوازه داری
چرا رسم مغان را تازه داری ؟
نظامی .
|| مجازاً، خوشروی و خندان بودن . شادمان داشتن چهره . بشاش بودن . خود را شاد و مسرور نشان دادن . روی را تازه ساختن :
نشستیم هر دو برامش بهم
بمی تازه داریم روی دژم .
فردوسی .
ما را همی بخواهی پس روی تازه دار
تا خواجه مر ترا بپذیردز من مگر.
فرخی .
چشم امید بمژگان ترخود داریم
روی خود تازه به آب گهر خود داریم .
صائب .
