تازه رس
لغتنامه دهخدا
تازه رس . [ زَ/ زِ رَ ] (ن مف مرکب ) نورس . (آنندراج ) :
بباغ درون از سموم نفس
اثر دسته بندد گل تازه رس .
|| جدید و نو. || اندکی پیش آمده . (ناظم الاطباء).
بباغ درون از سموم نفس
اثر دسته بندد گل تازه رس .
ظهوری (از آنندراج ).
|| جدید و نو. || اندکی پیش آمده . (ناظم الاطباء).