تازه چهر
لغتنامه دهخدا
تازه چهر. [ زَ / زِ چ ِ ] (ص مرکب ) خندان . شاد. بشاش . خوشرو :
ایا،آز را داده گردن بمهر
دوان هر زمان پیش او تازه چهر.
بتو دادمش باش از او تازه چهر
گرامی و گستاخ دارش بمهر.
ایا،آز را داده گردن بمهر
دوان هر زمان پیش او تازه چهر.
اسدی .
بتو دادمش باش از او تازه چهر
گرامی و گستاخ دارش بمهر.
اسدی .