تاسرغنت
لغتنامه دهخدا
تاسرغنت . [ س َ غ َ ] (معرب ، اِ) بلغت بربر ریشه ٔ «تله فیوم امپراتی » ، در نسخه ٔ خطی فرهنگ لاتین بعربی کتاب مقدس (از مآخذ دزی ) آمده که این گیاه بطور خودرو در مغرب الجزیره و اصولاً در مراکش می روید و در ترکیبات عطرها بکار رود. (دزی ج 1 ص 138).
