تافسیا

تافسیا. (اِ) بلغت رومی صمغ سداب دشتی را گویند. (ترجمه ٔ صیدنه ). صمغ سداب است . (بحر الجواهر). دزی تافسیا را به ثافسیا ارجاع کرده و در «ثافسیا» نویسد: آسکله پیوم . (ابن البیطار ج 1 ص 225 ب ). مستعینی این کلمه را در ذیل «ت » آرد و اضافه کند که رازی آن را در باب «ث » آورده است . و در کتاب لغت منصوری رازی در ذیل «ث » یاد شده و بدان افزاید: در اکثر کتب با تاء مثناة آمده است ... (دزی ج 1 ص 156). رجوع به تاپسیا و ثافسیا و مخصوصاً ثافسیا و مفردات ابن البیطار ج 1 ص 148 و لکلرک ج 1 ص 327 و 328 و ترجمه ٔ صیدنه ذیل «ت » و اختیارات بدیعی و تحفه ٔ حکیم مؤمن شود.