تاواتاولغتنامه دهخداتاواتاو. (اِ مرکب ) قدرت و قوت و توانایی . (برهان ) (فرهنگ رشیدی ) (فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء). محمد معین در حاشیه ٔ برهان آرد: از «تاو» + «ا» (واسطه ) + «تاو» = تاواتا. رجوع به تاواتا شود.
