تأبس
لغت‌نامه دهخدا
تأبس . [ ت َ ءَب ْ ب ُ ] (ع مص ) تغیر. (از اقرب الموارد). دیگرگون شدن . (منتهی الارب ). بگردیدن . (تاج المصادر بیهقی ): تأبس تأبساً؛ متغیر گردید. (ناظم الاطباء). || نرم شدن . (از منتهی الارب ) . صاحب قاموس گوید: این تصحیف است (از ابن فارس و جوهری ) و صواب تأیس به یاء تحتانی است . (منتهی الارب ).
