تأبیس

تأبیس . [ ت َءْ ](ع مص ) بند کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بازداشت کردن کسی را. (از اقرب الموارد). || پیش آمدن کسی را به مکروه . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تعییر کردن او را. (از اقرب الموارد). سخن ناخوش بدو گفتن . || خوار کردن . (تاج المصادر بیهقی ). خرد و حقیر شمردن کسی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خوار و ذلیل گردانیدن . (از منتهی الارب ). || سرزنش کردن کسی را. (از اقرب الموارد). || غلبه کردن بر کسی . (منتهی الارب ).