تأثم

تأثم . [ ت َ ءَث ْ ث ُ ] (ع مص ) توبه کردن از گناه و بازایستادن از آن . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از زوزنی ): لو لم اترک الکذب تأثماً لترکته تذمماً. || بزهکار دیدن خود را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ).