تأثیل
لغت‌نامه دهخدا
تأثیل . [ ت َءْ ] (ع مص ) بااصل و استوار کردن . || زکوة دادن مال . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || اصل گردانیدن ؛ یعنی بضاعت خود ساختن و گرد آوردن مال . || افزودن ملک خود را. || پوشانیدن اهل خود را بهترین لباس و احسان کردن با ایشان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
