تأجج
لغتنامه دهخدا
تأجج . [ ت َ ءَج ْ ج ُ ] (ع مص ) افروخته شدن آتش . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). زبانه زدن آتش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سخت گرم شدن روز. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
