تأرضلغتنامه دهخداتأرض . [ ت َ ءَرْ رُ ] (ع مص ) متصدی و متعرض کسی شدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || لازم گرفتن زمین را. || درنگی کردن . || آنقدر مالیدن گیاه که ممکن شودبریدن آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
