تأری
لغتنامه دهخدا
تأری . [ ت َ ءَرْ ری ] (ع مص ) (از «اری ») پس ماندن از چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || اقامت کردن و بند گشتن در مکانی . || شهد ساختن زنبوران عسل . || صواب چیزی جستن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
