تأشیب

تأشیب . [ ت َءْ ] (ع مص ) تباه کردن میان قوم . (تاج المصادر بیهقی ). برآغالانیدن و برانگیختن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || درهم پیچیده ساختن درختان را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).