تألبه . [ ت َءْ ل َ ب َ ] (ع ص ، اِ) تأنیث تألب . رجوع به تألب شود. || یکی تألب ،بمعنی درختی کوهی که از آن کمان سازند : و نحت له عن ارز تألبة فلق ٌ فراع معابل طحل . امروءالقیس (از تاج العروس ج 1 ص 155). رجوع به تألب شود.

تألبه

تألب

متألب

تدامج

جروکه

عضاهة

طحل

زبردستی

بشعة

cutinizing

غیاث آباد

نار

غیران

بی صفا

گلشن

لغت‌نامه دهخدا