تأنیب
لغتنامه دهخدا
تأنیب . [ ت َءْ ] (ع مص ) سرزنش کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).ملامت کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). || غالب آمدن در حجت . || راندن و بازداشتن سائل . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
