تبادی

تبادی . [ ت َ] (ع مص ) (از «ب دو») مانند بادیه نشین گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تشبه به اهل بادیه . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). || تبادی بعداوت ؛ تجاهر به آن . (از اقرب الموارد). آشکارا با هم دشمنی کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).