تباهی پذیر
لغتنامه دهخدا
تباهی پذیر. [ ت َ پ َ ] (نف مرکب ) تباهی پذیرنده . فناپذیرنده . تباهی گیرنده :
تباهی بچیزی رسد ناگزیر
که باشد بگوهر تباهی پذیر.
رجوع به تباه و تباهی و دیگر ترکیب های تباه و تباهی شود.
تباهی بچیزی رسد ناگزیر
که باشد بگوهر تباهی پذیر.
اسدی .
رجوع به تباه و تباهی و دیگر ترکیب های تباه و تباهی شود.