تبتت
لغتنامه دهخدا
تبتت . [ ت َ ب َت ْ ت ُ ] (ع مص ) توشه برداشتن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تزود. (قطر المحیط) (اقرب الموارد). || متمتع گردیدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تمتع. (قطر المحیط). || تقطع.(اقرب الموارد) (قطر المحیط). رجوع به تبتیت شود.
