تبثیث

تبثیث . [ ت َ ] (ع مص ) آشکار کردن . (تاج المصادر بیهقی ). سخت آشکار کردن حدیث . (زوزنی ). پراکندن و فاش کردن خبر. (از اقرب الموارد) (قطرالمحیط) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || پراکندن کار. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).