تبحبح

تبحبح . [ ت َ ب َ ب ُ ] (ع مص ) (از: «ب ح ح »)جای گرفتن و فرودآمدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): تبحبح الدار؛ جای گرفت در وسط خانه . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تبحبح حیاء؛ فراخ باریدن باران و جای گرفتن در زمین . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || تبحبح عرب در لغات خود؛ وسعت دادن آن . (از اقرب الموارد).