تبخاله افتادن
لغتنامه دهخدا
تبخاله افتادن . [ ت َ ل َ / ل ِ اُ دَ ] (مص مرکب ) تبخاله برآوردن . تبخاله زدن . تبخاله دمیدن :
تبخاله ترا بر لب شیرین ز تب افتاد
بر رشته ٔ جانم گرهی بوالعجب افتاد.
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو شود.
تبخاله ترا بر لب شیرین ز تب افتاد
بر رشته ٔ جانم گرهی بوالعجب افتاد.
آصفی (از آنندراج ).
رجوع به تبخال و تبخاله و دیگر ترکیب های این دو شود.