تبذر

تبذر. [ ت َ ب َذْ ذُ ] (ع مص ) تبذر چیزی از دست کسی ؛ پراکنده شدن آن . (از اقرب الموارد) :
چو عمر دادی دنیا بده که خوش نبود
بصد خزینه تبذر بدانگی استقصا.

خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 5).

|| زرد شدن و تغییر یافتن آب . (از قطر المحیط) (آنندراج ). متغیر شدن و زرد گردیدن آب . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).