تبریزی
لغت‌نامه دهخدا
تبریزی . [ ت َ ] (اِخ ) قطب الدین عتیقی . پدر جلال الدین عتیقی است . اشعار نیک دارد و منها:
من ازین بار که رخ سوی سفر می آرم
از دل ودیده ٔ خود خون جگر می بارم
جز خدا هیچ کسی نیست که داند حالم
همدمی نیست که باشد نفسی غمخوارم
اندرین قافله کس نیست ز من سوخته تر
بیم آن است که جان را بخدا بسپارم .
من ازین بار که رخ سوی سفر می آرم
از دل ودیده ٔ خود خون جگر می بارم
جز خدا هیچ کسی نیست که داند حالم
همدمی نیست که باشد نفسی غمخوارم
اندرین قافله کس نیست ز من سوخته تر
بیم آن است که جان را بخدا بسپارم .
(تاریخ گزیده چ برون ص 824).
