تبطیط
لغتنامه دهخدا
تبطیط. [ ت َ ] (ع مص ) تجارت مرغابی کردن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مانده و عاجز شدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). مانده گردانیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || تبطیح . (قطر المحیط). رجوع به تبطیح شود.
