تبغی

تبغی . [ ت َ ب َغ ْ غی ] (ع مص ) طلبیدن چیزی را. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). جستن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).