تبقل

تبقل . [ ت َ ب َق ْ ق ُ ] (ع مص ) گیاه خوردن . (تاج المصادربیهقی ) (زوزنی ) (دهار). تبقل ماشیه ؛ چریدن سبزه را.(از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ). چریدن ستور سبزه را. (از ناظم الاطباء). || بطلب بقل برآمدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).