تبنگویک

تبنگویک . [ ت َ ب َ ی َ ] (اِمصغر) مصغر تبنگو یا تبنگوی :
وانگه به تبنگویکش اندر سپردْشان
ور زانکه نگنجند بدو درفشردْشان
بر پشت نهدْشان و سوی خانه بردْشان
وز پشت فروگیرد و بر هم نهد انبار.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 122). رجوع به تبنگو شود.