تبنی . [ ت ُ نا ] (اِخ ) شهری به حوران از اعمال دمشق : فلازال قبر بین تبنی و جاسم علیه من الوسمی جود و وابل فینبت حوذاناً و عوفاً منوراً سأهدی له من خیر ماقال قائل . نابغه ٔذبیانی . (معجم البلدان ج 2 ص 364).

تبنی

مربوط به قضیه پسر خواندگی عیسی(نسبت به خدا)

اتخاذ

استعمال لغت بیگانه بدون تغییر شکل ان

قبول به فرزندی

فرزند خواندگی

اقتباس

قبول

اختیار

ضواجع

عیجاء

ایستگاه

طمس

طبیعیون

لَمْ يُظَاهِرُواْ

تقضیة

گرگ

لغت‌نامه دهخدا