تبه گشتن

تبه گشتن . [ ت َ ب َه ْ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) تباه گشتن . تبه گردیدن . هلاک گشتن . کشته شدن :
سیامک بدست چنان زشت دیو
تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو.

فردوسی (از اسدی ).

گر ایدونکه این شاه گردد تباه
تبه گشتن ما سزد زین گناه .

فردوسی .

|| مجازاً فتنه شدن . شیفته گشتن . دل بر کسی بستن :
عروس عزیز و سر انجمن
تبه گشته بر بنده ٔ خویشتن .

شمسی (یوسف و زلیخا).

|| خراب و فاسد و ضایع گشتن :
پراکنده شد لشکر شهریار
سیه گشت روز و تبه گشت کار.

فردوسی .

رسم و آیین تبه گشته بدو گردد راست
وز جهان عدل پدید آید و انصاف و نظر.

فرخی .

شیفته شد عقل و تبه گشت رای
آبله شد دست و زمن گشت پای .

نظامی .

معلم کتابی را دیدم ... ترشروی تلخ گفتار... که عیش مسلمانان بدیدن او تبه گشتی ...

(گلستان ).

بهمه ٔ معانی رجوع به تباه و ترکیبهای تباه و تبه شود.