تب بستن
لغت‌نامه دهخدا
تب بستن . [ ت َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) ازاله ٔ تب کردن به حیله و افسون بدون استعمال ادویه :
تا خون نگشادم از رگ جان
تبهای نیاز من نبستی .
تب به تاب رشته می بندند هردم لیک او
هر شبی بندد به تاب رشته تب بر خویشتن .
تا خون نگشادم از رگ جان
تبهای نیاز من نبستی .
خاقانی .
تب به تاب رشته می بندند هردم لیک او
هر شبی بندد به تاب رشته تب بر خویشتن .
سلمان (از بهار عجم ).
