تثبجلغتنامه دهخداتثبج . [ ت َ ث َب ْ ب ُ ] (ع مص ) تثبج الراعی بالعصاء؛ گذاشتن راعی عصا را بر پشت و هر دو دست را بدان بند کردن و آویختن . (از قطر المحیط) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
