تثطعملغتنامه دهخداتثطعم . [ ت َ ث َ ع ُ ](ع مص ) فایق برآمدن یاران را در سخن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). بلندی جستن بر یاران بسخن . (شرح قاموس ). رجوع به تاج العروس ج 8 ص 217 و ذیل اقرب الموارد ص 74 شود.
