تجازی
لغتنامه دهخدا
تجازی . [ ت َ ] (ع مص ) تجازی دَین بر کسی ؛ تقاضای وام خود کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تقاضای وام کردن . (آنندراج ): و کذلک تجازی بدینه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پاداش عمل خواستن . (آنندراج ).
