تجال
لغتنامه دهخدا
تجال . [ت َ جال ْل ] (ع مص ) (از: «ج ل ل ») گرفتن بهتر چیزی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || بزرگی نمودن . تجال عنه ُ؛ ای تعاظم . || و فی الحدیث جابر رضی اﷲ عنه : تزوجت امرءة تجالت ؛ ای اسنت و کبرت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
