تجعبی
لغتنامه دهخدا
تجعبی . [ ت َ ج َبا ] (ع مص ) افتادن . (منتهی الارب ). افکنده شدن . (ناظم الاطباء): جعبیته فتجعبی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). افکندم آن را پس افکنده شد. (ناظم الاطباء). || افتادن بعض لشکر بر بعضی دیگر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (از قطر المحیط).
