تحثاءلغتنامه دهخداتحثاء. [ ت َ ] (ع مص ) خاک پاشیدن . (تاج المصادر بیهقی ). خاک پاشیدن بر چیزی . (منتهی الارب ) (از قطر المحیط). || ریخته و پاشیده شدن . || عطای اندک دادن کسی را. (منتهی الارب ) (از قطر المحیط).
