تحس

تحس . [ ت َ ] (اِ) دل پر غصه و اندوه . (اشتینگاس ) (ناظم الاطباء) (لسان العجم شعوری ج 1 ورق 278 ب ) :
طالع بد در جهان برعکس بود
در همه ٔ عمری نصیبم تحس بود.

ابوالمعالی (از شعوری ایضاً).

رجوع به تخس شود.