تحشیم

تحشیم . [ ت َ ] (ع مص ) به خشم آوردن کسی را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). به غضب آوردن کسی را. (قطر المحیط) (اقرب الموارد). || تکلیف . (تاج المصادر بیهقی ). || آزار رسانیدن کسی را. || شرمنده گردانیدن کسی را. (اقرب الموارد) (قطر المحیط).