تحنین
لغتنامه دهخدا
تحنین . [ ت َ ] (ع مص ) گُل آوردن درخت . || بازپس گشتن و بددلی کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). یقال : حمل فحنن ؛ ای هلل و کذب ، ای رجع و جبن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (قطر المحیط) (اقرب الموارد).
