تخته بر سر شکستن
لغت‌نامه دهخدا
تخته بر سر شکستن . [ ت َ ت َ / ت ِ ب َ س َ ش ِ ک َ ت َ ] (مص مرکب ) تخته بر سر کسی زدن . خراب و رسوا کردن . (آنندراج ) (غیاث اللغات ) :
خرد مشمار که ما قطره ٔ طوفان زاییم
تخته بر سر شکند شورش ما دریا را.
هر جا کرشمه شیوه ٔ تعلیم سر کند
شاگرد تخته بر سر استاد بشکند.
خرد مشمار که ما قطره ٔ طوفان زاییم
تخته بر سر شکند شورش ما دریا را.
سالک یزدی .
هر جا کرشمه شیوه ٔ تعلیم سر کند
شاگرد تخته بر سر استاد بشکند.
سلیم (از آنندراج ).
