تخته پل
لغتنامه دهخدا
تخته پل . [ ت َ ت َ / ت ِ پ ُ ] (اِ مرکب ) جسر و معبر چوبی . (ناظم الاطباء). پلی که از تخته ها بر خندق قلعه سازند تا در قلعه آمد و رفت واقع شود. (آنندراج ). پلی از تخته . پل تخته ای :
قلعه ٔ قهقهه دهان کرده
تخته پل بر درش زبان کرده .
قلعه ٔ قهقهه دهان کرده
تخته پل بر درش زبان کرده .
زلالی (از آنندراج ).