تخت خانه
لغتنامه دهخدا
تخت خانه . [ ت َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مقر سلطنت و پایتخت . (ناظم الاطباء). تختگاه . (آنندراج ) :
سوی تخت خانه زمین درنوشت
به بالا شدن زآسمان برگذشت .
رجوع به تخت و تختگاه شود.
سوی تخت خانه زمین درنوشت
به بالا شدن زآسمان برگذشت .
نظامی (از آنندراج ).
رجوع به تخت و تختگاه شود.