تخدیم

تخدیم . [ ت َ ] (ع مص ) پای ورنجن در پای کسی کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). خلخال پوشانیدن مرد، زن خود را. (از المنجد). || بسیار خدمت کردن . (زوزنی ). || سپیدی گرداگرد خرده گاه اسب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). خُدِّم َ الفَرَس ُ؛ قصر بیاض تحجیله عن الوظیف فاستدار بارساغ رجلیه دون یدیه فوق الاشاعر، فهو مُخَدَّم ،فان کان برجل واحدة فهو اَرْجَل . (اقرب الموارد).