تخمط

تخمط. [ ت َ خ َم ْ م ُ ] (ع مص ) بانگ کردن اشتر. (تاج المصادر بیهقی ). بانگ کردن فحل . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || آشوب کردن دریا. (تاج المصادر بیهقی ). موج زدن دریا. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). || تکبرکردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (المنجد). گردن کشی کردن . (آنندراج ). || خشم گرفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). غضب کردن . (اقرب الموارد) (المنجد) (آنندراج ). || تخمط دندانهای نیش بعیر؛ ظاهر شدن و بلند گردیدن آنها. اوس گوید: تخمط فینا ناب ُ آخر مقرِم . (اقرب الموارد).