تخکلون
لغتنامه دهخدا
تخکلون . [ ت َ ک َ ] (اِ) گردوی سختی که مغز آن از پوست خارج نشود. (از لسان العجم شعوری ج 1 ورق 286 ب ) :
مشو ممسک مال و سخت درون
نیاید بکار کسی تخکلون .
و رجوع به تخکلول و تخکلوز و نخکله شود.
مشو ممسک مال و سخت درون
نیاید بکار کسی تخکلون .
میر نظمی (از شعوری ایضاً).
و رجوع به تخکلول و تخکلوز و نخکله شود.