تدسیة

تدسیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) (از «دس ی ») ورغلانیدن کسی را و تباه کردن وی را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تباه کردن و گمراه کردن . (غیاث اللغات ) (آنندراج )(از اقرب الموارد) (از المنجد). || برداشتن حدیث را از کسی و نقل کردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || تدسیة نفس ؛ ضد تزکیه ٔ آن . تدسیس آن . (از اقرب الموارد). گمنام وبی قدر ساختن آن . (از المنجد). رجوع به تدسیس شود.